فیلم‌هایی که بر بیماری‌های روانی تمرکز دارند یا به آنها می‌پردازند، شاید دارای مفهوم و ویژگی جدیدی نباشند، اما طیف ژانرهایی که این کار را انجام می‌دهند، گسترده‌تر از همیشه است.
به گزارش بهروان نیوز، یک فیلم برای مهیج یا جالب بودن، لزوما نیازی به یک مبارزه بزرگ یا یک اتفاق پرهزینه ندارد. در واقع، گاهی اوقات بهترین فیلم‌ها از جست‌وجوی منابع آشفتگی ذهنی تشکیل می‌شوند که می‌توانند واقعی‌تر از هر دعوا یا تعقیب‌و‌گریز با ماشینی، برای بینندگان احساس واقعی‌تری داشته باشند. ما در مورد داستان‌هایی صحبت می‌کنیم که بیماری‌های روانی را بررسی می‌کنند، و اینکه بیماری‌های مختلف می‌توانند چه تأثیری بر زندگی، روابط و موارد دیگر داشته باشند. در حالی که بیماری روانی هنوز در جامعه مدرن بسیار مهم است، به تصویر کشیدن جریان اصلی در فیلم‌هایی که خیلی‌ها آن را می‌بینند و دوست می‌دارند، می‌تواند عامل اصلی در تداوم فروریختن دیوار تابوی بیماری روان باشد.
فیلم‌هایی که بر بیماری‌های روانی تمرکز دارند یا به آنها می‌پردازند، شاید دارای کانسپت جدیدی نیستند، اما طیف ژانرهایی که این کار را انجام می‌دهند، گسترده‌تر از همیشه است. از کمدی‌های عاشقانه گرفته تا فیلم‌های پرفروش اکشن، بحثی در مورد بیماری روانی و سلامت روان تقریباً در همه جا یافت میشود. در واقع، یک فیلم حتی لازم نیست درباره بیماری روانی یا سلامت روانی باشد تا بخشی از گفتگوی مداوم پیرامون باشد. در این لیست نگاهی به برخی از این آثار می‌اندازیم.
فیلم «Silver Linings Playbook» بر اساس رمان متیو کوئیک به همین نام، دو شخصیت اصلی خود را از نزدیک نشان می دهد. بردلی کوپر نقش پت، یکی از طرفداران سرسخت فیلادلفیا ایگلز و مبتلا به بیماری دوقطبی را بازی می‌کند که اخیراً از بستری در بیمارستان روانی مرخص شده است، و جنیفر لارنس نقش بیوه‌ای را بازی می‌کند که پس از از مرگ شوهرش با بیماری روانی خودش دست و پنجه نرم می‌کند. علیرغم آن مضامین به ظاهر سنگین، این فیلم در واقع یک کمدی رمانتیک خارق العاده است و راه هایی را نشان می دهد که چطور دو نفر می توانند با مجموعه ای از مشکلات خود، حتی زمانی که به دنبال آن نیستند عظمت یکدیگر را پیدا و درک کنند.
شاید مشهورترین فیلمی که تا به حال در مورد بیماری روانی ساخته شده، فیلم «One Flew Over the Cuckoo’s Nest»، فیلم کلاسیک میلوس فورمن باشد. این فیلم که به درستی یک فیلم کلاسیک در نظر گرفته میشود، مجرمی با بازی (جک نیکلسون) را نشان میدهد که به جنون در یک آسایشگاه روانی اعتراف کرده و به رهبری بیماران همکارش در قیام علیه پرستار بدسرپرست (لوئیز فلچر) که از آنها سوء استفاده می‌کند، کمک می‌کند.
در دهه ۱۹۶۰، فیلم «Girl, Interrupted» درباره سوزانا کایسن با بازی (وینونا رایدر) است که پس از اقدام به خودکشی، با تشخیص اختلال شخصیت مرزی در بیمارستان بستری میشود. در آنجا با بیمار دیگری به نام لیزا رو با بازی (آنجلینا جولی) آشنا میشود. رو به نظر می رسد که علاقه‌ای به بهتر شدن ندارد و تسلیم انگیزه‌های خشن‌تر و خود ویرانگر اختلال شخصیت مرزی خود میشود. در نهایت، کیسن باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد بهتر شود و پروتکل‌های درمانی را دنبال کند یا بیشتر شبیه روو شود. این فیلم نگاه جالبی به درک بیماری روانی در دهه های گذشته ارائه میدهد.
جدیدترین فیلم در این فهرست فیلم «The King of Staten Island»، از الگوی اخیر فیلم‌هایی به کارگردانی جاد آپاتو پیروی می‌کند، که در آن او به بازیگر اصلی خود اجازه میدهد فیلم را بنویسد تا (برخی از نسخه‌های) داستان خودش را بگوید. بنابراین، فیلم «The King of Staten Island»، بسیاری از ضربات مشابه زندگی ستاره پیت دیویدسون را دنبال می کند. او نقش یک بچه اهل استاتن آیلند را بازی می‌کند که پدرش را در سنین جوانی از دست داده است و تمام زندگی خود را با افسردگی و تشخیص اختلال دوقطبی بزرگ کرده است. این فیلم ضربان‌های زندگی شخصیت دیویدسون را نشان میدهد و همچنین نشان میدهد که چگونه زندگی او با اطرافیانش از جمله مادرش (ماریسا تومی)، خواهر (ماود آپاتو)، دوستان و دوست پسر مادرش (بیل بور) تلاقی می‌کند. این فیلم از بسیاری از جنبه‌هایی که از آپاتو و دیویدسون انتظار دارید خنده‌دار است، اما حتی بیشتر از آن می‌تواند داستانی عالی را با قلبی واقعاً بزرگ روایت کند.
هنگامی که می فهمید فیلم «Black Swan» توسط دارن آرنوفسکی (استادی در به نمایش کشیدن کسی که به آرامی کنترل خود را بر سلامت عقل از دست می دهد) کارگردانی شده است، همه چیز کاملاً قبل هضم میشود. این داستان درمورد یک رقصنده با بازی ناتالی پورتمن که نقشی بسیار ارزنده در یک تولید باله ایفا می‌کند و در مقابله با فشارهای داخلی و خارجی که پس از آن به وجود می‌آید، مشکل‌دار میشود.
رایان گاسلینگ ممکن است بهترین بازی خود را در فیلم «Lars and the Real Girl» ارائه دهد، جایی که او نقش شخصیت اصلی خجالتی و درونگرا را بازی می کند که در نهایت دختر واقعی رویاهای خود را میابد، که اتفاقاً عروسکی است که او در اینترنت پیدا کرده است. داستان فیلم در شهر کوچکی اتفاق می‌افتد که همه یکدیگر را می‌شناسند، بنابراین به جای اینکه او را مسخره کنند، بیشتر شهر بازی می‌کند و به شخصیت گاسلینگ و تمام سال‌های آسیبی که منجر به این توهم شد، اجازه میدهد تا مسیر خود را طی کند.
داستان اصلی در فیلم «Fight Club» در مورد روند روشنگری ناشی از حجم عظیمی از رنج روحی است. رنج ناشی از همذات پنداری با نفس، چیزهایی است که ما مالک آن هستیم و نقش هایی که در جامعه منافقان بازی می کنیم. ضمیر ناخودآگاه راوی ما متوهم است. اگر به نوعی فیلم «Fight Club» را ندیده‌اید و آن را برای خود اسپویل نکرده‌اید، با لذت بزرگی روبرو هستید. برد پیت و ادوارد نورتون هر دو مسحورکننده هستند و فینچر همان کاری را انجام میدهد که طبق معمول انجام میدهد. فیلم «Fight Club» از ابتدا تا انتها خیره کننده است.
فیلم «Little Miss Sunshine» به طور کامل حول سلامت روان یا بیماری روانی نمی چرخد، اما نقش بزرگی در فیلم ایفا می کند. حادثه تحریک‌کننده فیلم یک سفر جاده‌ای خانوادگی در یک اتوبوس زرد رنگ فولکس واگن است که الیوی جوان (ابیگیل برسلین) را برای شرکت در یک مسابقه می‌برد. اما درست قبل از اتفاقات فیلم، فرانک (استیو کارل) به تازگی اقدام به خودکشی کرده است و دوان (پل دانو) عهد سکوت بسته است. این فیلم نشان میدهد که چگونه افراد مختلف با اشکال مختلف تروما برخورد می‌کنند، و این کار را در یک بسته کلی که هم محترمانه و هم سرگرم‌کننده است، انجام میدهد.
فیلم «It’s Kind Of a Funny Story» که بر اساس رمانی به همین نام ساخته شده است، درباره یک بچه ۱۶ ساله است که پس از فکر کردن به خودکشی، مدتی را در بیمارستان روانی سپری می کند. این فیلم که در آن گیلکریست به همراه اما رابرتز، ویولا دیویس و زک گالیفیاناکیس نقش اصلی را ایفا می کند، آنقدرها هم که به نظر می رسد تلخ نیست. در واقع، لحن آن نسبتاً سبک است و نشان میدهد که افرادی که به کمک نیاز دارند، درواقع می‌توانند افرادی باشند که جوک می گویند و افرادی که می‌توانند به دیگران کمک کنند نیز هستند.
فیلم «The Skeleton Twins» در مورد وقتیست مگی به ملاقات برادرش مایلو می رود که قصد خودکشی داشته است، از او می خواهد که برای مدتی در خانه اش زندگی کند. به زودی، رابطه شکسته آنها شروع به قوی تر شدن می کند. این دو دوباره به هم می رسند و فیلم عمیقاً و با دقت به موضوع افسردگی می پردازد. البته فیلم هر چه پیش می‌رود لحن سبک‌تری به خود می‌گیرد و ما با شخصیت‌ها آشنا می‌شویم و آنها یاد می‌گیرند خودشان را بپذیرند. به علاوه، این دو سرنخ عالی کاری را انجام می دهد.
فیلم «What’s Eating Gilbert Grape» خانواده ای ناکارآمد را نشان میدهد که در آن شخصیت اصلی (جانی دپ) مرد جوانی است که باید از اعضای خانواده خود مراقبت کند، از جمله برادر کوچکتر و مادرش (که طور بیمارگونه ای چاق است) که دارای اختلالات ذهنی هستند، و در نتیجه در خانه خود محبوس شده است. از بیماری «اختلال خوردن» گرفته تا عقب ماندگی ذهنی، این فیلم نه تنها به بررسی زندگی دو شخصیت آخر در میان آسیب‌هایشان می‌پردازد، بلکه استرس و اضطرابی را که به گیلبرت به‌عنوان سرپرست واقعی آنها وارد می‌کند نیز بررسی می‌کند.
فیلم «The Perks of Being a Wallflower» زمانی که در ابتدا به عنوان یک رمان توسط استیون چوبسکی منتشر شد، بین مخاطبانش بسیار محبوب شد، که در فرم فیلم (که خود چابسکی آن را کارگردانی کرده است) به همان اندازه موفق بوده است. فیلم «The Perks of Being a Wallflower» با نشان دادن اینکه مردم چگونه، وقتی که آن‌طور که هستند پذیرفته می‌شوند، می‌توانند شکوفا شوند و زندگی برای افرادی که نادیده گرفته می‌شوند یا با آنها بدرفتاری میشود چقدر می‌تواند دردناک باشد، موفق میشود و از فراگیری و بردباری تجلیل می‌کنند که در آن بهترین هستند.
گاهی اوقات مخرب ترین رفتارها، ریشه در بیماری های روانی دارد و اعتیاد اجباری به قمار قطعا یکی از این بیماری هاست. فیلم «Uncut Gems» نه تنها بهترین بازی آدام سندلر در دوران حرفه‌ای‌اش است، بلکه کل فیلم فوق‌العاده است، زیرا بنی و جاش سافدی موفق می‌شوند تماشاگران را در کنار هاوارد رتنر قرار دهند، مردی که بسیار ریسک می‌کند و همه چیز را به ارمغان می‌آورد. زندگی تا لبه پرتگاه، راهی برای تسکین تمایلات مخرب او برای قمار کردن اساساً روی همه چیز است.
فیلم «Welcome to Me» یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های این فهرست است که با بازی جذاب کریستن ویگ ساخته شده است. ستاره سابق SNL در اینجا نقش زنی مبتلا به اختلال شخصیت مرزی را بازی می‌کند که پس از قطع مصرف دارو در قرعه‌کشی برنده میشود و بلافاصله از پول آن برای خرید و اجرای برنامه گفتگوی روزانه خود استفاده می‌کند. این فیلم به همان اندازه که به نظر می رسد جالب است. ویگ در ایفای نقش شخصیت با ویژگی های واقعی اختلال شخصیت مرزی، از جمله نوسانات خلقی و ناتوانی در حفظ روابط، کار بسیار خوبی انجام می دهد.
فیلم «First Blood» در به تصویر کشیدن اثرات PTSD بر جانبازان جنگ بسیار جلوتر از زمان خود که در آن زمان فقط به عنوان یک اختلال رسمی شناخته شده، بود. احساس گناه بازمانده، انزوا، از دست دادن خود، و اتفاقاتی که باعث فلاش بک و کابوس می شود، علائم بسیار واقعی این اختلال هستند. علیرغم تمرکز بر تأثیرات آن بر پزشکان جنگ، علائم مربوط به هر فردی است که پس از رویدادهای آسیب زا مانند تجاوز جنسی، تصادفات رانندگی، و حملات خشونت‌آمیز به این اختلال مبتلا شده است.
سلامت روان طیف وسیعی از شرایط مانند افسردگی، دوقطبی، PTSD، اضطراب، اختلالات خلقی و شخصیتی و غیره را در بر می گیرد. از آنجایی که این مسائل افراد زیادی را تحت تاثیر قرار می دهد، چه به طور مستقیم، چه از طریق دوستان و اعضای خانواده، تعجب آور نیست که هالیوود همچنان به ساخت فیلم هایی درباره بیماری های روانی ادامه دهد.
منبع: سایت ویجیاتو
دیدگاه‌هایی که حاوی ناسزا و افترا است، به هیچ عنوان پذیرفته نمی‌شوند
برای بهتر و روان‌تر خوانده شدن دیدگاه شما، بهتر است از متن به صورت فارسی استفاده کنید نه با حروف فینگلیش
موارد درگیری با کاربران در پاسخ به دیدگاه دیگر کاربران پذیرفته نمی‌شود