دیروز، 10 سپتامبر، روز جهانی پیشگیری از خودکشی بود. به همین مناسبت به همت دانشگاه علوم پزشکی ایران، نشست تخصصی پیشگیری از خودکشی با محوریت «با عمل امید بسازیم»، باحضور متخصصان و اساتید برجسته حوزه روانپزشکی و روانشناسی برگزار شد.
به گزارش بهروان نیوز، در ابتدای این نشست، حمید پِیرَوی مسئول مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران و نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی، بااشاره به اینکه جان و کرامت انسانی در همه کشورها ارزشمند است، درخصوص برگزاری این رویداد گفت: امروز اینجا هستیم تا بگوییم خودکشی قابل پیشگیری است و یک کمپین برای آن راه بی‌اندازیم. در بحث خودکشی ما یک اقدام به خودکشی و یک فوت خودکشی داریم. خودکشی با عوامل اقتصادی و اجتماعی در ارتباط است. حدود 90 درصد افرادی که خودکشی می‌کنند مبتلا به یک اختلال روانپزشکی هستند؛ به همین دلیل احتمال خودکشی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلالات مصرف مواد، اختلال شخصیت مرزی، اضطرابی و استرس پس از سانحه بالاست. در ایران خودکشی در بین بانوان تا سال 99 به وسیله دارو بوده است اما این روند از سال 1400 به روش‌های سخت و خشن مثل خودسوزی و حلق‌آویز کردن تغییر پیدا کرده است. به دلیل روند رو به افزایش خودکشی، سازمان جهانی بهداشت، کاهش میزان فوت ناشی از خودکشی را در برنامه 2030 خود گنجانده است.
او با شاره به اینکه در هر خودکشی بین 100 تا 200 نفر درگیر می‌شوند، افزود: در بحث خودکشی رسانه بسیار تاثیرگذار هستند. در واقع رسانه‌ها با انتشار اطلاعات درست و آگاهی بخش می‌توانند باعث کاهش خودکشی شوند. البته گاهی ممکن است رسانه‌ها طور دیگر عمل کنند؛ به عبارتی مانند پوشش خودکشی یک هنرمند، از خودکشی، قهرمان‌سازی ایجاد کنند.
سپس عبدالوهاب برادران، معاون فرهنگی_دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ایران، درباره ضرورت توجه به پیشگیری از خودکشی در دانشگاه اذعان کرد: مسئله خودکشی در دانشگاه کم نیست. یکی از رفتارهای مثبتی که در پیشگیری از مسائل مختلف روحی در دانشجویان وجود دارد، ارتباط استاد با دانشجو است. وقتی استاد با دانشجو ارتباط گرفته و با او صحبت می‌کند این مسئله باعث می‌شود دانشجو بفهمد که یک نفر هست که حرف‌های او را بشنود و او را درک کند. سطح اضطرابی جامعه بالاست. ما باید بتوانیم با همدلی و همکاری سطح این اتفاق را در جامعه پایین بیاوریم.
آرزو ذکایی‌فر همچنین با تاکید بر اینکه آمارها از وضعیت خودکشی در جهان نشان دهنده این است که باید توجه ویژه به آن شود، توضیح داد: ایجاد امید از طریق اقدام و عمل، شعار سال درخصوص پیشگیری از خودکشی است. این شعار نشان دهنده این است که هر فردی در هر جایگاهی که هست باید به مسئله خودکشی توجه کند تا بتوانیم برای کاهش آن تاثیرگذار باشیم. در برنامه ریزی‌های استراتژی و عملی باید به عوامل بروز خودکشی نیم نگاهی داشته باشیم. همچنین باید عوامل خطر را کاهش دهیم.
مدیر پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی کشور همچنین گفت: در سنوات اخیر تجربه‌ای را در سازمان بهزیستی درخصوص برنامه جامع پیشگیری از خودکشی داشتیم و این برنامه را به شکل اجتماع محور اجرا کردیم به این معنی که مردم در محلات ریشه‌ها، عوامل و خطرات را به کمک تسهیلگران تخصصی و اجتماعی شناسایی و برنامه مداخلات را طراحی و تدوین می‌کردند. تجربه نشان داد که به دلیل اینکه مردم خودشان در فرایند آن دخیل هستند می‌تواند مهم باشد و این برنامه‌ها موضوعات مربوط به سلامت را هدف قرار می‌دهد.
در بخشی دیگر از این نشست احمد حاجبی، مشاور ارشد سازمان جهانی بهداشت در امور بهداشت روان و پیشگیری از اعتیاد، راجع‌به اهمیت حمایت از بازماندگان فردی که خودکشی کرده، اظهار کرد: زمانی که فردی خودکشی مرگ‌آور می‌کند به اطرافیان او شوک وارد می‌شود. به طور کلی سوگ پدیده سختی است اما سوگ برای خودکشی پیچیده، شدید و طولانی مدت خواهد بود. عزاداری و فرآیند سوگ در بحث خودکشی اصلا محدودیت زمانی ندارد. بازمانده‌ای که نزد مشاور می‌رود ممکن است برای مدتی حالش بهتر شود اما مجددا به حالت قبل خود باز می‌گردد. سوگ در کسانی که تجربه خودکشی داشته‌اند ابتدا و انتها ندارد. این یک پروسه و ممکن است تا آخر عمر ادامه داشته باشد. لذا این افراد باید تا آخر عمر حمایت شوند. از طرفی برای حمایت می‌توان آنها را به کسانی معرفی کرد که در خانواده‌شان تجربه خودکشی داشته‌اند زیرا دیدن این آدم‌ها باعث می‌شود آنها بفهمند که تنها نیستند و مانند آنها زیاد است.
در ادامه حمید یعقوبی، رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی با اشاره به اینکه خودکشی قابل پیشگیری است، بیان کرد: مهم‌ترین چیز در لحظه اقدام به خودکشی این است که در آن لحظه یک فاصله ایجاد کنیم تا ذهن فرد خودکشی‌گرا منحرف شود. خودکشی را نمی‌توان به صفر رساند اما می‌توان آن را کاهش داد. سیستم باید متعهد و منسجم باشد. متاسفانه بین دستگاه‌های اجرایی شکاف وجود دارد و هر کدام مانند یک جزیره هستند. باید این شکاف از بین برود و با یکدیگر متحد شوند تا به همه نشان دهند که می‌توان از افزایش خودکشی جلوگیری کرد.
حمید پورشریفی، رئیس انجمن روانشناسی ایران، دیگر سخنران این نشست بود. او درباره حلقه‌های مفقودی در پیشگیری از خودکشی در ایران گفت: آدمی زمانی به خودکشی دست می‌زند که با درد مواجه شده باشد. در خصوص این مسئله ما با دو آدم روبه‌رو هستیم؛ فرد کامل کننده (کسی که مستقیم به خودکشی فکر می‌کند)، فرد کوشش کننده (با درد مواجه است). خودکشی در ایران برخلاف روند جهانی رو به افزایش است که اهمیت موضوع را دو چندان می‌کند. در واقع خودکشی یک دماسنج برای آسیب‌های اجتماعی است. یکی از دلایل مهم افزایش خودکشی افزایش باورهای نادرست است. گاهی با یکسری اقدامات ساده می‌توان از خودکشی پیشگیری کرد. در کل هر اقدامی که بتواند افکار منفی را کاهش دهد، اقدام پیشگیرانه است.
در قسمتی دیگر، نعمت الله جعفری استاد روانپزشکی دانشگاه پواتیه فرانسه داستانی را با این مضمون تعریف کرد که پزشکی پس از درمان بیماری که خودکشی کرده بود برای او کارت پستال می‌فرستد. آن بیمار پس از بهبودی همچنان به خودکشی فکر می‌کرده اما زمانی که از طرف آن پزشک کارت پستالی را دریافت می‌کند از این فکر منصرف می‌شود.
این روانپزشک با اشاره به این داستان تاکید کرد: یکی از راهکارها برای اینکه فردی به سمت خودکشی نرود، ایجاد ارتباط با اوست. باید با این افراد ارتباط گرفته و با آنها درباره مشکلاتشان صحبت کرد. این کار وظیفه همه ماست. خودکشی تنها مشکل یک پزشک نیست بلکه مشکل همه ماست. در فرانسه خودکشی یک مریضی جداست و با روانپزشکی کاری ندارد و بالاتر و بیشتر از آن است.
در بخش‌های انتهایی این نشست فهیمه سعیدی، استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی اعلام کرد که در مقایسه با جمعیت عمومی، میزان خودکشی در بین پزشکان از حدود 1.5 تا 3 برابر بیشتر است.
دیدگاه‌هایی که حاوی ناسزا و افترا است، به هیچ عنوان پذیرفته نمی‌شوند
برای بهتر و روان‌تر خوانده شدن دیدگاه شما، بهتر است از متن به صورت فارسی استفاده کنید نه با حروف فینگلیش
موارد درگیری با کاربران در پاسخ به دیدگاه دیگر کاربران پذیرفته نمی‌شود