عکس سال ۱۸۹۹ نیچه در تیمارستان یادآور فروریختن ناگهانی اوست؛ روایتی تراژیک از فیلسوفی که با بوسه‌ای بر اسب در تورین فروپاشید و واپسین سال‌های عمرش را در سکوت و ناتوانی گذراند.
عکس تکان‌دهنده‌ای از سال ۱۸۹۹، فریدریش نیچه را در تیمارستان نشان می‌دهد؛ نزدیک به یک دهه پس از فروپاشی‌ای که یکی از برانگیزاننده‌ترین صداهای فلسفه را به سکوت کشاند. او که روزی غولی در اندیشه به شمار می‌رفت، واپسین سال‌های عمر را در ضعف و ناتوانی گذراند، ناتوان از ادامه‌ی آفرینش اندیشه‌هایی که نسل‌ها را برانگیخته بود. این تصویر نه پیروزی، بلکه شکنندگی‌ای را ثبت کرده که نبوغ را در هم شکست.
آغاز این فروریختن به سوم ژانویه ۱۸۸۹ در تورینِ ایتالیا بازمی‌گردد. روایت چنین است که نیچه مشاهده کرد درشکه‌چی بی‌رحمانه اسبی را تازیانه می‌زند. در اوج اندوه، بی‌درنگ پیش دوید، حیوان را در آغوش کشید و با چشمانی اشکبار بوسید. دقایقی بعد فرو ریخت؛ نقطه‌ی عطفی که هرگز نتوانست از آن بازگردد.
داستان نیچه و آن اسب همچنان به‌عنوان یکی از نمادهای هولناک تاریخ باقی است: فیلسوفی که از اراده و توانمندی می‌نوشت، ناگهان با طغیان شفقت از درون در هم شکست. این روایت یادآور آن است که حتی استوارترین ذهن‌ها نیز اسیر مهربانی انسانی‌اند، و سقوط تراژیک او پایان‌بخش زندگی یکی از ماندگارترین چهره‌های فلسفه شد.
دیدگاه‌هایی که حاوی ناسزا و افترا است، به هیچ عنوان پذیرفته نمی‌شوند
برای بهتر و روان‌تر خوانده شدن دیدگاه شما، بهتر است از متن به صورت فارسی استفاده کنید نه با حروف فینگلیش
موارد درگیری با کاربران در پاسخ به دیدگاه دیگر کاربران پذیرفته نمی‌شود