اضطراب والدین، دلیل گریز بچه‌ها از مدرسه

به گزارش بهروان نیوز، با باز شدن مدارس برخی از خانواده با مقاومت بچه‌ها برای رفتن به مدرسه روبه‌رو هستند و صبح‌ها با زور  و گریه به بیدار می شوند و به دنبال گریز از مدرسه هستند. اما دلیل اصلی این رفتار دانش‌آموزان به ویژه دانش‌آموزان ابتدایی چیست؟

معصومه هشیار معتقد است که معمولا بچه‌ها ذوق مدرسه رفتن را دارند و بیشترین دلیل گریز از مدرسه در بچه ها رفتارهای اضطراب‌آور والدین است، او توضیح می‌دهد: برخلاف این باور که کودکان از مدرسه فراری‌اند، اتفاقا در اکثر بچه‌ها اشتیاق رفتن به مدرسه دیده می‌شود و بچه‌ها دوست دارند که بین هم‌سالان و دوستان‌شان باشند. حتی به بودن در کلاس درس و یادگیری حس مثبت دارند. اصولا چیزی که باعث می‌شود دانش‌آموزان به دنبال گریز از مدرسه باشند، حس فشاری است که به غلط از طرف سیستم آموزش یا والدین در مورد درس خواندن و مدرسه رفتن به آن‌ها وارد می‌شود. به عبارتی ما به بچه‌ها یاد نمی‌دهیم که در وهله اول بتوانند از مدرسه و ارتباط گیری با هم‌سالان خود لذت ببرند. بیشترین تمرکز والدین بر این است که نمرت چند شد؟ کی از تو بالاتر شد؟ و اصولا مقاومت در برابر مدرسه را بیشتر در دانش‌آموزانی می‌بینیم که والدینشان اضطراب بالایی دارند.

او می‌گوید: وقتی بودن در این محیط‌های آموزشی همزمان می‌شود با فشارها و اضطراب‌هایی که الان این امتحان را دارم، اگر جواب ندهم معلم چه واکنشی نشان می‌دهد؟ این اضطراب بیش از حد باعث می‌شود که بچه‌ها کم کم از مدرسه زده شوند. این موضوع در بچه‌ها یا به شکل ناخوشایند بودن هنگام مدرسه رفتن یا به شکل شیطنت سر کلاس و بی‌توجهی به درس خود را نشان می‌دهد.

هوشیار  تاکید می‌کند که والدین هیچ وقت بابت درس و نمره به بچه‌ها فشار نیاورند زیرا دانش‌آموزان به همان میزان که سعی می‌کنند درس را یاد بگیرند و خود را با محیط آموزشی منطبق کنند، به همان میزان هم باید تفریح داشته باشند تا بتوانند به مرور خود را با چارچوب‌های مختلف سازش دهند.

این روانشناس کودک با اشاره به این که رفتارها و واکنش‌های کودکان متفاوت است، درخصوص رفتار پدر و مادرها بیان می‌کند: اولین قدم این است که خانواده‌ها نسبت به مدرسه استرس نداشته باشند به ویژه کودکانی که اضطراب جدایی دارند زیرا گاهی استرس مادران بیشتر از فرزندانشان است. پدر و مادرها باید تذکرهای کلامی مثل تکالیفت را انجام بده را کاهش دهند. استرس‌هایی که به بچه منتقل می‌شود، باید کنترل شوند و والدین یک برنامه ریزی درست و در عین حال مفرح برای آن‌ها تنظیم کنند. در واقع با نظر خود بچه‌ها این برنامه ریزی صورت بگیرد.

هوشیار با نظر به اینکه کودکان خیلی زود تمرکزشان را از دست می‌دهند، درخصوص برنامه ریزی برای انجام تکالیف می‌گوید: نمی‌توان زمان یک ساعت و نیم را برای انجام یک درس در نظر گرفت. باید نیم ساعت تا 40 دقیقه را برای درس خواندن اختصاص دهند و یک ربع استراحت کنند. سه زمان مختلف نیم ساعته در طول روز و تفریح و استراحت بین این زمان‌ها هم باعث می‌شود تا بچه‌ها نظم را یاد بگیرند و در عین حال خسته نشوند. خانواده‌ها باید بتوانند این برنامه ریزی، میزانی که بچه‌ها با گوشی بازی می‌کنند و ساعت خواب آن‌ها را مدیریت کنند. دانش‌آموزان بیشتر از نیم ساعت نباید با گوشی بازی کنند زیرا روی تمرکزشان تاثیر می‌گذارد. برنامه ریزی باید طوری باشد تا بچه‌ها بتوانند آن روتین را داشته باشند. اوایل قرار نیست کاملا برنامه را اجرا کنند و 60 درصد آن را رعایت کنند، کافی است.