فارگو/ اختلال اضطراب جدایی (SAD: Separation Anxiety Disorder) نوعی مشکل سلامت روان است. دور بودن از اعضای خانواده یا سایر افراد نزدیک، کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی را بسیار نگران می‌کند. کودک از این می‌ترسد که گم شود یا اگر همراه یکی از اعضای خانواده نباشد، اتفاق بدی برای آن فرد بیفتد.
همه‌ی کودکان و نوجوانان مقداری اضطراب دارند. این بخشی بهنجار در روند رشد است. اضطراب جدایی در بسیاری از کودکان، بهنجار است. تقریباً همه‌ی کودکانِ بین 18ماهه تا 3ساله اضطراب جدایی دارند و تا حدودی وابسته هستند. اما نشانه‌های اختلال اضطراب جدایی شدیدتر هستند. لازم است که کودک حداقل 4 هفته دارای نشانه‌های اختلال اضطراب جدایی باشد تا این اختلال در او تشخیص داده شود. کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی درباره‌ی دوری از خانه یا خانواده ترس‌ها و نگرانی‌هایی دارد که برای سنش مناسب نیست.
متخصصان اعتقاد دارند که هم عوامل زیستی و هم عوامل محیطی باعث اختلال اضطراب جدایی می‌شوند. ممکن است کودکی مضطرب بودن را به ارث ببرد. عدم تعادل دو ماده‌ی شیمیایی در مغز (نوراپی‌نفرین و سروتونین) به احتمال زیادی در این زمینه نقش دارد.
ممکن است کودک اضطراب و ترس را از اعضای خانواده و سایرین نیز یاد بگیرد. رویدادی آسیب‌زا نیز میتواند باعث اختلال اضطراب جدایی شود.
میزان شیوع اختلال اضطراب جدایی در دختران و پسران برابر است. اما کودکانی که والدین مبتلا به اختلال اضطرابی دارند، بیشتر احتمال دارد که دچار اختلال اضطراب جدایی شوند.
اولین نشانه‌های اختلال اضطراب جدایی اغلب در حدود کلاس سوم یا چهارم ظاهر می‌شوند. این نشانه‌ها ممکن است بعد از مدتی دوری از مدرسه، مانند تعطیلات یا تابستان، یا بعد از یک بیماری طولانی‌مدت شروع شوند. ممکن است هر کودکی نشانه‌های متفاوتی داشته باشد. اما شایع‌ترین علائم اختلال اضطراب جدایی این‌ها هستند:
ممکن است نشانه‌های اختلال اضطراب جدایی شبیه دیگر مشکلات سلامت روان باشد. اطمینان حاصل کنید که کودک‌تان تشخیصش را در ملاقات با ارائه‌دهنده‌ی خدمات سلامت دریافت می‌کند.
روانپزشک کودک یا سایر متخصصان سلامت روان می‌توانند اختلال اضطراب جدایی را تشخیص دهند. این شخص کودک شما را به لحاظ سلامت روان ارزیابی می‌کند. برای اینکه کودک‌تان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تشخیص داده شود، لازم است که نگرانی یا ترس او از دور بودن از اعضای خانواده حداقل 4 هفته ادامه داشته باشد.
اگر کودک‌تان شکایات جسمانی داشته باشد، ارائه‌دهنده‌ی خدمات سلامت ممکن است او را ارزیابی کند تا سایر علل این نشانه‌ها را منتفی سازد.
درمان به نشانه‌ها، سن و سلامت کلی فرزند شما بستگی خواهد داشت. همچنین به شدت بیماری نیز بستگی خواهد داشت.
درمان اختلال اضطراب جدایی اغلب ترکیبی از موارد زیر است:
این درمان به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه اضطرابش را بهتر مدیریت کند. همچنین هدف این است که به کودک کمک شود تا بر موقعیت‌هایی که منجر به اضطراب می‌شوند، تسلط پیدا کند.
داروهای ضدافسردگی یا ضداضطراب ممکن است به بعضی کودکان کمک کنند تا آرام‌تر شوند.
والدین در هر درمانی نقش حیاتی دارند.
ممکن است مدرسه‌ی کودک نیز در درمان مشارکت کند.
متخصصان نمی‌دانند که چگونه می‌شود از اختلال اضطراب جدایی در کودکان و نوجوانان پیشگیری کرد. اما اگر متوجه علائم این اختلال در فرزندتان شدید، می‌توانید با جست‌وجوی فوریِ ارزیابی، کمک‌کننده باشید. درمان زودهنگام میتواند نشانه‌ها را کم کرده و تحول بهنجار کودک را بهبود ببخشد. همچنین میتواند کیفیت زندگی فرزندتان را بهتر کند.
شما به عنوان والد، در درمان فرزندتان نقش کلیدی دارید. این‌ها مواردی هستند که می‌توانید برای کمک در نظر داشته باشید:
دیدگاه‌هایی که حاوی ناسزا و افترا است، به هیچ عنوان پذیرفته نمی‌شوند
برای بهتر و روان‌تر خوانده شدن دیدگاه شما، بهتر است از متن به صورت فارسی استفاده کنید نه با حروف فینگلیش
موارد درگیری با کاربران در پاسخ به دیدگاه دیگر کاربران پذیرفته نمی‌شود